این روزها روزهای با عظمتی است ؛ موسی علیه السلام به طور می رود و حضرت فاطمه سلام الله علیها به خانه ی مولا علی علیه السلام ؛ حضرت ابراهیم علیه السلام با اسماعیل به قربانگاه ؛ حضرت محمد صلوات الله و سلامه علیه با علی علیه السلام به غدیر ؛ حسین علیه السلام با هستیش به کربلا و مهدی زهرا به عرفات ؛ عجیب بوی اجابت می دهد این روزها .....
دل در جوشش ناب عرفه، وضو می گیرد و در صحرای تفتیده عرفات، جاری می شود. آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است. لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند.
دل، بیقرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) شده است. پنجره باران خورده چشم ها از ضریح اجابت، تصویر می دهد و این صحرای عرفات است که با کلمات روحبخش دعای امام حسین (ع) و اشک عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش می کند. اشک و زمزمه ما را نیز بپذیر، ای خدای عرفه.
عرفه روز عارف شدن به معرفت الله است . عرفه روز دل بستن به خدا و دل گسستن از غیر خداست . عرفه روز نیایش با خداست . عرفه روز خلوت دل با قادر متعال است . عرفه روز نجوای دل است ، عرفه روز توبه و بازگشت به خداست ، عرفه روز آغاز است ، عرفه روز حرکت است ، عرفه روز حرکت کاروان عشق است ، عرفه روز رهسپار شدن سالار زینب سلام الله علیها به سوی دشت کربلاست .....