علامه جوادی آملی

« مفاتیح الحیات »

تعامل انسان با خود ؛ اهمیت تفکر و تدبر

امام صادق علیه السلام فرمود :

فردی نزد رسول خدا صلوات الله و سلامه علیه آمد و عرض کرد : ای رسول خدا ! توصیه و سفارشی به من کن . آن حضرت علیه السلام سه بار از او پرسید : اگر سفارشی کنم انجام می دهی ؟ آن شخص در هر سه بار پاسخ داد : آری ای رسول خدا ! حضرت رسول اکرم علیه السلام فرمود : به تو سفارش می کنم که هر گاه خواستی کاری انجام دهی درباره سرانجام آن تدبر کن ؛ اگر مایه ی رشد و هدایت بود انجام بده و اگر مایه گمراهی بود از آن بپرهیز .

امیر مومنان امام علی ابن ابیطالب علیه السلام فرمود :

آگاه باشید عبادتی که در آن تفکر نباشد ، سودی ندارد ؛ و نیز می فرماید : آگاه باشید اگر در قرائت قرآن تدبر نباشد سودی ندارد ؛ همچنین آن حضرت در وصیت به محمد بن حنفیه می فرماید : هر کس در کارها بدون توجه به فرجام آن وارد بشود خود را در معرض رخدادهای بسیار زشت و ناپسند قرار می دهد و تدبیر پیش از عمل تو را از پشیمانی ایمنی می بخشد .

امام رضا علیه السلام می فرماید :

عبادت به فراوانی نماز و روزه نیست . عبادت واقعی ، تفکر در کار خدای جلیل است .

علامه جوادی آملی

« مفاتیح الحیات »

فصل اول : تعامل انسان با خود 

بخش : اهمیت تفکر و تدبر                         

رسول خدا صلوات الله و سلامه علیه فرمودند :

« ای ابن مسعود ! هر گاه خواستی کاری کنی از روی دانش و خرد باشد و از کار بدون تدبر و دانش بپرهیز چرا که خدای متعال می فرماید : (در سوگندهای خود) مانند آن زن نباشید که بافته اش را پس از آن که محکم می کرد از هم می گسست و رشته رشته می کرد .

در فرمایشی دیگر رسول خدا فرمودند :

دو رکعت نماز با تدبر از نماز در تمام شب بهتر است و نشانه خردمند این است که هر گاه خواست سخن بگوید تدبر می کند اگر مفید بود سخن می گوید و سود می برد و اگر زیان بار بود خاموش می گردد و در امان و سلامت می ماند .