« تفسیر مشکات از زبان مطهر امام صادق علیه السلام »

خدای متعال در آیه 35 سوره مبارکه نور می فرماید :
« الله نور السموات و الارض مثل نوره کمشکوه فیها مصباح المصباح فی زجاجه الزجاجه »

فضیل بن یسار می گوید از امام صادق علیه السلام درباره این آیه سوال کردم :
قلت : مثل نوره ؟ قال : لی محمد ، قلت : کمشکوه ؟ قال : صدر محمد قلت : فیها مصباح ؟ قال : فیه نور العلم یعنی النبوه ؛ قلت : المصباح فی الزجاجه ؟ قال : علم رسول الله صدر الی قلب علی بن ابیطالب صلوات الله و سلامه علیه .
عرض کردم : مثل نوره کیست؟ فرمود : حضرت محمد صلوات الله و سلامه علیه ، عرض کردم : مشکات به چه معناست ؟ فرمود : سینه ی مبارک حضرت رسول اکرم علیه السلام ، عرض کردم : فیها مصباح به چه معناست ؟ فرمود : نور علم است که همان نبوت است ، عرض کردم : المصباح فی الزجاجه به چه معناست ؟ فرمود : علم نبی مکرم اسلام است که بر قلب حضرت علی علیه السلام صادر شده است.

نظرات (۱۰)

میرمحمد

سلام سرور بزرگوار
ممنون از عنایتتان به حقیر سراپاتقصیر ...
و ...
خداوند به حقّ این ایام عزیز، به ما توفیق کسب نور از «مصباح و زجاجه» را بدهد ...
برای آدم شدنم دعا کنید
یا حق

۹ آبان ۹۱، ۱۶:۲۰

پاسخ:

علیک سلام
میلاد امام هادی علیه السلام را به شما تبریک عرض می کنم انشاالله که در سایه لطف حضرت هادی علیه السلام هدایت بشویم یاعلی

۰۸ آبان ۹۱ ، ۱۵:۰۹

محمد جواد مهرورز یوسف

احسنت, بسیار عالی بود.
عرض کردم : المصباح فی الزجاجه به چه معناست ؟ فرمود : علم نبی مکرم اسلام است که بر قلب حضرت علی علیه السلام صادر شده است.

۳۰ مهر ۹۱ ، ۰۸:۴۶

بهزاد

خدمت علی اقا سلام عرض میکنم و به خاطر ذکر این خاطره از شما تشکر میکنم . این خاطره را قبلا به صورت ناقص شنیده بودم. ولی امروز که کامل خوندمش تاثیر گذاریشو بیشتر حس کردم.واقعا با ذکر این خاطره ساده میشه پیامهای اخلاقی زیادی منتقل کرد. از حسین اقا هم تشکر میکنم که به وسیله این وبلاگ باعث میشه با دغدغه افراد مختلف اشنا بشیم

۲۹ مهر ۹۱ ، ۲۳:۱۴

ali

(خاطرای از رهبر عظیم این نظام با دیدار خانواده شهدا،اگه دوست داشتی داداشی بزار توی وبت)دیدار ایشان با خانواده معظم شهدا از دورانی که ایشان، اوایل جنگ نمایندة امام در وزارت دفاع بود، یعنی معاون شهید «چمران» بود، شروع شد. امام جمعه تهران که شدند این کار را شروع کردندو هم‌چنان هم ادامه دارد. افتخارمان این است که در استان تهران، خانوادة دو شهید به بالا نداریم که آقا خانه‌شان نرفته باشد. تقریباً محله و خیابان اصلی در شهر تهران نداریم که ایشان نیامده باشند و بلد نباشند. تک‌تک این محله‌های خود شما را من حداقل می‌دانم ما خانواده شهید سه شهید و دو شهید نداریم که ایشان نیامده باشند.

حدود شش، هفت سال بعضی روزهای شیفت کاری‌ام، مسئول تنظیم ملاقات خانوادة معظم شهدا من بودم. به‌همین‌خاطر می‌دانم شرایط و وضعیت چگونه بود. دیدارهای خانواده شهدا، باصفاترین، باحال‌ترین لذتی که آدم می‌خواهد ببرد را دارد. بعضی‌هایش خیلی سوزناک است. یک خانواده شهید می‌روی فقط یک فرزند داشتند که آن هم شهید شده است. خیلی سخت است برای یک پدر و مادر که یک بچه بزرگ کرده باشند، آن بچه‌شان را هم در راه خدا داده باشند. هرچند آن‌ها با افتخار می‌گویند، ولی ما که می‌نشینیم نگاه می‌کنیم، آن خستگی را احساس می‌کنیم.

بعضی از خانواده شهدا با تقدیم چند شهید روحیة عجیبی دارند. به طور مثال خانواده شهید «خرسند»، در نازی‌آباد. خانوادة خرسند چهار تا شهید داده است؛ پدر خانواده، دو فرزند خانواده و داماد خانواده. مادر این شهیدان این‌قدر قدرتمند، باصلابت و بانجابت با آقا صحبت می‌کرد که یکی دو بار آقا گریه کرد.

این فقط اختصاص به شهیدان شیعه ندارد. همة آدم‌هایی که در راه خدا در کشور ما از ادیان مختلف کشته شدند. چه شیعه، چه سنی، چه مسیحی و...

صبح روز کریسمس یعنی عید پاک ارامنه، آقا فرمودند خانة چند ارمنی و عاشوری اگر برویم خوب است. ما آدرسی از ارامنه نداشتیم. سری به کلیساهای‌شان زدیم که آن‌ها از ما بی‌خبرتر بودند. رفتیم بنیاد شهید، دیدیم خیلی اطلاعات ندارند. کمی اطلاعات خانوادة شهدا را از بنیاد شهید، مقداری از کلیساها و یک سری هم توی محله‌ها پیدا کردیم و با این دیدگاه رفتیم. صبح رفتیم گشتیم توی محلة مجیدیه شمالی، دو سه تا خانواده پیدا کردیم. در خانواده‌ها را زدیم و با آن‌ها صحبت کردیم. توی خانواده مسلمان‌ها ما می‌رویم سلام می‌کنیم و می‌گوییم از هیئت آمدیم از بسیج، پایگاه ابوذر، بالاخره یک چیزی می‌گوییم و کارتی نشان می‌دهیم. بین ارمنی‌ها بگوییم که از بسیج آمدیم که بالاخره فرهنگش... بگوییم از دادستانی آمدیم که باید دربروند. کارت صداوسیما نشان دادیم و گفتیم از صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران هستیم. امشب شب کریسمس که شب پاک شماهاست می‌خواهیم فیلمی از شماها بگیریم و روی آنتن بفرستیم.

ارمنی‌ها به خودی خود آرایش کرده هستند،‌ حالا قرار شد بروند روی آنتن، خُب چیز دیگری شده بودند. اطلاعات ما هم ناقص بود. خیلی هم اطلاعات نگرفتیم. نخواستیم آن‌جا را اصطلاحاً بسوزانیم. برای نماز مغرب‌وعشا با یک تیم حفاظتی وارد مجیدیه شدیم. گفتیم اسکورت که حرکت کرد به ما ابلاغ می‌کنند، می‌رویم سر کارمان دیگر. اسکورت هم به هوای این‌که ما توی منطقه هستیم با بی‌سیم زیاد صحبت نکنند که مسیر لو نرود، روی شبکه بالاخره پخش می‌شود دیگر. چیزی نگفتند. یک آن مرکز من را صدا کرد با بی‌سیم گفتم به گوشم.

موردمان را گفت که شخصیت سر پل سیدخندان است. سر پل سیدخندان تا مجیدیه کم‌تر از سه چهار دقیقه راه است. من سریع از ماشین پیاده شدم. در خانه را زدم. خانمی از گل بهتر آمد دم در، در را باز کرد. ما با یاالله یاالله خواستیم وارد شویم، دیدیم نمی‌فهمد که. بالاخره وارد شدیم. چون کار باید می‌کردیم. گفتیم نودال و اَمپِکس و چیزایی که شنیده بودیم، کارگردان و این‌ها بروند تو.

کارگردان رفت پشت‌بام پست بدهد، اَمپِکس رفت توی زیرزمین پست بدهد، آن رفت توی حیاط پست بدهد. پست بودند دیگر حالا. فیلممان بود. یک ذره که نزدیک شد، بی‌سیم اعلام کرد که ما سر مجیدیه هستیم. من هم با فاصله‌ای که بود به این خانم چون احیا بشود، این‌جوری جلوی آقا نیاید، گفتم: ببخشید! الآن مقام معظم رهبری دارند مشرف می‌شوند منزل شما.

گفت: قدم روی چشم، تشریف بیاورد. گفتید کی؟

من اسم حضرت آقا را گفتم. ـ داستان بازرگان و طوطی را شنیده‌اید ـ‌، تا اسم آقا را گفتم افتاد وسط زمین و غش کرد. فکر کردیم چه کنیم داستان را؟ داد بیداد کردیم، دو تا دختر از پله آمدند پایین. یاالله یاالله گفتیم و بهشان گفتیم که مادرتان را فعلاً جمع کنید. مادر را بردند توی آشپزخانه.

دخترها گفتند: چه شد؟

گفتم: ببخشید! ما همان صداوسیمای صبح هستیم که آمده بودیم. ولی الآن فهیمدیم که مقام معظم رهبری می‌آیند منزلتان، به مادرتان گفتیم غش کرد. فکری کنید.

تا اجازه نگرفت وارد خانه نشد

این‌ها شروع کردند مادر خودشان را به حال آوردند. فشارشان افتاده بود، آب قند آوردند. بی‌سیم اعلام کرد که آقا پشت در است. من دویدم در خانه را باز کردم. نگهبانی هم که باید کنار در می‌ایستاد، رفت دم در. کارهای حفاظتی‌مان را انجام دادیم. آقا از ماشین پیاده شد تا وارد خانه بشود. آمد توی در خانه نگاه کرد و گفت: سلام علیکم.

گفتم: بفرمایید.

گفت شما؟

نه این‌که ما را نمی‌شناخت، گفتند، تو چه کاره‌ای یعنی؟ گفتیم: صاحب‌خانه غش کرده.

گفت: کس دیگری نیست؟

یاد آن افتادیم که دو تا دخترها هم می‌توانند به آقا بگویند بفرمایید. گفتیم آقا شما بفرمایید داخل.

گفت: من بدون اذن صاحب‌خانه به داخل نمی‌آیم.

معنی و مفهوم حفاظت، خودش را این‌جا از دست نمی‌دهد. مهم‌تر از حفاظت این است. بدون اذن وارد خانه کسی نمی‌شود. رهبر نظام است باشد، ارمنی است باشد، ضدحفاظت‌ترین شکل ممکن این است که مقام معظم رهبری توی خیابان اصلی توی چهارراه، با لباس روحانیت با آن عظمت رهبری خودشان بایستند، همة مردم هم ایشان را ببینند و ایشان بدون اذن وارد خانه کسی نشوند.

من دویدم رفتم توی آشپزخانه. به یکی از این دخترها گفتم آقا دم در است بیایید تعارف کنید بیایند داخل.

لباس مناسبی تنشان نبود. گفتند: پس ما لباسمان را عوض کنیم.

به آقا گفتیم: که رفته‌اند لباس مناسب بپوشند، شما بفرمایید داخل.

گفتند: نه می‌ایستم تا بیایند.

چند دقیقه‌ای دم در ایستادند. ما هم سعی کردیم بچه‌هایی که قد بلند دارند را بیاوریم، مثل نردبان دور ایشان بچینیم که ایشان پیدا نباشد. راه دیگری نداشتیم. چند دقیقه معطل شدیم. چون دانشجو بودند لباس دانشجویی مناسب داشتند. یکی از دخترها، دوید و آقا را دعوت کرد و آقا رفتند داخل اتاق. این خانم پیش آقا رفت و خوش‌آمد گفت. بعد گفت که مادرمان توی این اتاق است، الآن خدمت می‌رسیم.

رفتند بیرون. آقا من را صدا کرد گفت این‌ها پدر ندارند؟

گفتم: نمی‌دانم. چون صبح نپرسیده بودم.

گفت بزرگ‌تر ندارند؟ برادر ندارند؟

رفتیم آن اتاق پشتی. گفتم: ببخشید، پدرتان؟

گفتند، مرده.

گفتیم، برادر؟

گفتند، یکی داشتیم شهید شده.

گفتیم، بزرگتری، کسی؟

گفتند، عموی ما در خانة بغلی می‌نشیند.

فکر کردیم بهترین کار این است که عمو را بیاوریم بیرون. حالا چه کلکی بزنیم عمو را از خانه بیرون بیاوریم؟ با این هیبت و این تیپ و قدوقواره، همه دو متر درازی و لباس‌ها، شکل، تیپ و اسلحه. هرچه هم بخواهی بگویی من کسی نیستم، قیافه‌ات تابلو است.

در بغلی را زدیم. یک آقایی آمد دم در سلام کردم. گفتم، ببخشید! امر خیری بود خدمت رسیدیم.

این بندة خدا نگاه کرد، یک مسلمان بسیجی، خانة یک ارمنی آمده، چه امر خیری؟ خودش تعجب کرد. رفت لباس پوشید آمد دم در. محترمانه باهاش پیچیدیم توی خانة برادر خودش. داخل خانه که شدیم، نگهبان او را بازرسی کرد. نگاه کرد، پیش خودش گفت، برای امر خیر مگر آدم را بازرسی می‌کنند؟

بعد از بازرسی قضیه را بهش گفتیم. گفتیم: رهبر نظام آمده این‌جا، این‌ها چون بزرگتری نداشتند، خواهش کردیم که شما هم تشریف بیاورید.

او را داخل که بردیم و آقا را که دید، مُرد. یک جنازه را یدک کردیم و بردیم نشاندیم روی صندلی کنار آقا. این‌ها به خودی خود زبانشان با ما فرق می‌کند. سلام علیک هم که می‌خواهند بکنند کلی مکافات دارند. با مکافاتی بالاخره با آقا سلام و احوال‌پرسی کرد و درنهایت یک هم‌دمی را برای آقا مهیا کردیم.

حضرت آقا چایی و شیرینی‌شان را خورد

رفتیم توی این اتاق بالای سر مادر و با التماس دعا، مادر را هم راه انداختیم. آمدند رفتند بالا، لباس مناسب پوشیدند و آمدند پایین. وقتی وارد اتاق شد، آقا تعارفشان کردند در کنار خودشان، کنار همان عمویی که نشسته بود. بعد هم گفتند: مادر! ما آمده‌ایم که حرف شما را بشنویم؛ چون شما دچار مشکل شده بودید، دوستان عموی بچه‌ها را آوردند.

دخترها آمدند نشستند. آقا اولین سؤالشان این بود که شغل دخترها چیست؟

گفتند: دانشجو هستند.

آقا خیلی تحسینشان کرد و با این‌ها کلی صحبت کردند، توی این حالت، این دختر سؤال کرد که آقا آب، شربت، چیزی برای خوردن بیاورم؟

این‌ها همه‌اش درس است. من خودم نمی‌دانستم که بگویم بیاورد یا نیاورد؟ آقا می‌خورد یا نمی‌خورد؟ نمی‌دانستم. رفتم کنار آقا، از آقا سؤال کردم، گفتم: آقا این‌ها می‌گویند که خوردنی چیزی بیاوریم؟ چایی چیزی بیاوریم؟

آقا گفتند: ما مهمانشان هستیم. از مهمان می‌پرسند چیزی بیاورند یا نیاورند؟ خُب اگر چیزی بیاورند ما می‌خوریم.

بعد خود آقا گفتند: بله دخترم! اگر زحمت بکشید چایی یا آب‌میوه بیاورید، من هم چایی، هم آب‌میوة شما را می‌خورم.

این‌ها رفتند چایی، آب‌میوه و شیرینی آوردند. خود میوه را هم آوردند. خُب توی خانة مسلمان‌ها این‌‌طوری است. یک نفر چند تا میوه پوست می‌کند می‌دهد دست آقا، آقا هم دعا می‌کند. همان‌جا به پدر شهید، مادر شهید، پسر شهید و یا همسر شهید آن خوراکی را تقسیم می‌کنیم، همه یک قسمتی از این میوه می‌خورند که آقا به آن دعا کرده. توی ارمنی‌ها هم همین کار را باید می‌کردیم؟ واقعاً نمی‌دانستیم.

چایی آوردند، آقا خورد، آب‌میوه آوردند، آقا خورد، شیرینی آوردند، آقا خورد. آقا حدود چهل دقیقه توی خانه ارمنی‌ها نشستند و با این‌ها صحبت کردند. مثل بقیة جاها آقا فرمودند: عکس شهیدتان را من نمی‌بینم. عکس شهید عزیزمان را بیاورید ببینم.

توی خانة مسلمان‌ها چهار تا عکس بزرگ شهید وجود دارد که توی هر اتاقی یکی هست. می‌پریم و می‌آوریم. این‌ها رفتند آلبوم عکس‌شان را آوردند. آلبوم عکس هم متأسفانه برای شب عروسی شهید بود. آلبوم را گذاشتند جلوی آقا. صفحة اول یک عکس دوتایی. یادگاری فردین با دوستش گرفته بود آن وسط بود. آقا همین‌جوری نگاه می‌کردند، شروع کردند به صحبت کردن، همین‌جوری صفحه‌ها را ورق می‌زدند تا تمام شود. تمام که شد گفتند: خُب! عکس تکی شهید را ندارید؟

یک عکس تکی از شهید پیدا کردند و آوردند گذاشتند جلوی آقا. آقا شروع کردند از شهید تعریف کردن. گفت: خُب! نحوة اسارت، نحوة شهادت اگر چیزی داشته به من بگویید.

ما فهمیدیم نام این شهید بزرگوار، شهید «مانوکیان» است، به اندازة شهیدان «بابایی»، «اردستانی» و «دوران» پرواز عملیاتی جنگی داشته است. هواپیمایش F14، بمب‌افکن رهگیر بوده و بالای صد سُرتی پرواز موفق در بغداد داشته. هواپیمایش را توی دژ آهنی بغداد می‌زنند. شهید، هواپیما را تا آن‌جا که ممکن است، اوج می‌دهد. هواپیما در اوج تا نقطة صفر خودش، که اتمسفر است بالا می‌آید و بقیه‌اش را به‌سمت ایران سرازیر می‌شود. چهار تا موتور هواپیما منهدم می‌شود. هواپیما لاشه‌اش توی خاک ایران می‌افتد، ولی چون دیگر سیستم برقی هواپیما کار نمی‌کرده‌، نتوانسته ایجکت کند و نشد که چتر برای شهید کار کند. هواپیما به زمین خورد و ایشان به شهادت رسید.

ارمنی‌ای بود که حتی حاضر نشد، لاشة هواپیمای جمهوری اسلامی به‌دست عراقی‌ها بیافتد. آن خانواده، این فرزندشان است. این بزرگوار در نیروی هوایی مشهور است. دربارة شهادتش و اخلاقش تعریف کردند.

مادر شهید گفت: امروز فهمیدم که علی(ع) کیست

مادر شهید گفت: آقا! حالا که منزل ما هستید، من می‌توانم جمله‌ای به شما عرض کنم؟

آقا گفت: بفرمایید، من آمدم این‌جا که حرف شما را بشنوم.

گفت: ما با شما از نظر فرهنگ دینی فاصله داریم، در روضه‌هایتان شرکت می‌کنیم، ولی خیلی مواقع داخل نمی‌آییم. روز شهادت امام حسین(ع)، روز عاشورا و تاسوعا به دسته‌های سینه‌زنی امام حسین(ع) شربت می‌دهیم. می‌آییم توی دسته‌هایتان می‌نشینیم، ظرف یک‌بارمصرف می‌گیریم، که شما مشکل خوردن نداشته باشید، چون ما توی ظرف آن‌ها آب نمی‌خوریم. توی مجالس شما شرکت می‌کنیم و بعضی از حرف‌ها را می‌شنویم. من تا الآن نمی‌فهمیدم بعضی چیزها را.

می‌گفتند، در دین شما بانویی ـ که دختر پیامبر عظیم‌الشأن اسلام(ص) است ـ را بین درودیوار گذاشته‌اند، سینه‌اش را سوراخ کرده‌اند. میخ، مسمار به سینه‌اش خورده. نمی‌فهمیدم یعنی چی. می‌گفتند مسلمان‌ها یک رهبری داشتند به نام علی(ع). دستش را بستند و در سه دورة 25 ساله، حکومتش را غصب کردند. نمی‌فهیمدم یعنی چی. گفتند، در 25 سالی که حکومتش غصب شده بود، شغلش این بود، آخر شب نان و خرما می‌گذاشت روی کولش می‌رفت خانه یتیم‌هایش. این را هم نمی‌فهمیدم. ولی امروز فهمیدم که علی(ع) کیست.

امروز با ورود شما به منزل‌مان، با این همه گرفتاری‌ای که دارید، وقت گذاشتید و به خانة منِ غیر دین خودتان تشریف آوردید. اُسقُف ما، کشیش محلة ما به خانة ما نیامده است، شما رهبر مسلمین‌ هستید. من فهمیدم علی(ع) که خانة یتیم‌هایش می‌رفت چه‌قدر بزرگ است.

از ورود آقای خامنه‌ای به منزلشان، به علی(ع) و 25 سال حکومت غصب شده‌اش و زهرا(س) پی برد. خُب! این برود مشهد، امام رضا(ع) شفایش نمی‌دهد؟

بعد از بازگشت حضرت آقا، پاسداران را توبیخ کردند

ما چهل دقیقه با این خانواده بودیم. عین چهل دقیقه،‌ به اندازة چند کتاب از این‌ها درس گرفتیم. آقا در خانة ارامنه آب، چایی، شربت، شیرینی و میوه‌شان را خورد. بعضی از دوست‌های ما نخوردند. کاتولیک‌تر از پاپ هم داریم دیگر. رهبر نظام رفته خورده، پاسدار، من نوعی، نخوردم. حزب‌اللهی‌تر از آقا هستم دیگر.

با آن‌ها خداحافظی کردیم و به‌سمت دفتر به‌راه افتادیم. وقتی رسیدیم آقا فرمودند: این بچه‌ها را بگویید بیایند.

آمدند. گفتند: این کار احمقانه چه بود که شما کردید؟ ما مهمان این خانواده بودیم. وقتی خانه‌شان رفتیم چرا غذایشان را نخوردید؟ این اهانت به این‌ها محسوب می‌شود. نمی‌خواستید داخل نمی‌آمدید. به دلتان نمی‌چسبید، فکر می‌کردید شاید ظروف این‌ها نجس باشد، بعداً می‌آمدید دهانتان را آب می‌کشیدید. فعل حرام انجام ندادید.

فعل حرام و نجس را هم ما آن‌‌جا فهمیدیم. تک تک درس است برای ما.

۲۹ مهر ۹۱، ۲۳:۴۰

پاسخ:

سلام داداش خیلی ممنون از اینکه زحمت کشیدی و این مطلب رو گذاشتی انشاالله خدا اجرت بده حتما از مطلب قشنگی که گذاشتی استفاده می کنم یاعلی

۲۶ مهر ۹۱ ، ۲۱:۱۷

مسعود

سلام

حقیقتا الآن خیلی بهتر شد .

خیلی لطف کردید که به نظر حقیر گوش دادید .( هر چند نطرم مهم نیست )

یا علی

۲۶ مهر ۹۱، ۲۲:۵۲

پاسخ:

علیک سلام الحمد لله نظر اگر موافق با کتاب و سنت باشد خوب است مابقی همه اش .... یاعلی

۲۳ مهر ۹۱ ، ۲۱:۵۱

حسین

سلام داداش

اولا تشکر از زحمت قابل تقدیر شما برای این سایت. خیلی زیبا و مفیده بریک الله.

دوما این داداش مسعود ما کلا با عربی مشکل داره توی وبلاگ ما هم این مشکل رو داشت هرچند یک دوره عربی کار کرده!

موفق و سربلند و پایدار باشید

یاعلی

۲۳ مهر ۹۱، ۲۲:۵۵

پاسخ:

سلام علیکم حسین جان انشاالله که خدای متعال توفیق دوام عنایت بفرماید . از حضورت ممنون در ضمن به راهنمائی ها و انتقادات و پیشنهادات شما بسیار نیازمندم یاعلی

۲۳ مهر ۹۱ ، ۲۰:۵۶

میرمحمد

سلام بزرگوار
ممنون از عنایت و توجّهتان
حتماً از همفکری و همیاری‌تان بهره‌مند خواهم شد ان‌شاءالله
جسارتاً در خصوص موارد ذیل، ممنون می‌شوم اگر هدایتم فرمایید:
1. در بلاگفا، امکانی بود برای اطلاع از به روز شدن وبلاگ دوستان، در این سیستم به غیر از Google Reader چه راهکاری را پیشنهاد می‌فرمایید؟
2. آیا تا به حال، قالب را ویرایش کرده‌اید؟ چگونه؟
3. برای استفاده از کدهایی از قبیل خبرنامه و ... چه راهکاری هست؟
باز هم از لطف و برادری‌تان کمال تشکر را دارم
هوایم را داشته باشید که اینجا غریبیم نکند!
التماس دعا
یا حق

۲۴ مهر ۹۱، ۲۲:۲۹

پاسخ:

علیک سلام اخوی
1-از این مورد اطلاعی ندارم
2- قالب ها را می توان ویرایش کرد ولی فعلا نتوانستم
3- اطلاع ندارم
شرمنده اخوی یا سوالات شما سخت بود یا ما بلد نبودیم
التماس دعا در حرم
یاعلی

۲۳ مهر ۹۱ ، ۱۸:۱۱

میرمحمد

سلام استاد بزرگوار
خداوند به قلم و قدمتان قوّت عطا فرماید ...
حقیر، به تازگی به بیان کوچ کرده‌ام و نیاز به رهنمود و ارشاد و همراهی‌تان دارم ...
آیا ترک بلاگفا و انتخاب بیان درست بود؟ شما راضی هستید؟ ممنون می‌شوم اگر دستم را در این ابتدای راه بگیرید ...
اجرتان با حضرت آفتاب
التماس دعا

۲۳ مهر ۹۱، ۱۹:۳۰

پاسخ:

علیک سلام اخوی از حضورتان ممنون انشاالله که خدای متعال به شما توفیق نشر معارف آل الله عنایت بفرماید . بنده حدود 20 روز است که بیان را انتخاب کرده ام و بسیار هم راضی هستم اگر کمکی هم بخواهید در خدمتم یاعلی

۲۳ مهر ۹۱ ، ۱۴:۳۰

مسعود

سلام

انشاء الله خدا به شما (همه) توفیق بده که در این مسیر ثابت قدم بمانید (بمانیم)

ضمن اینکه شما ترجیح میدید متن عربی را به فارسی

لطف کنید ترجمه را هم بزارید بالاخره همه که عربی بلد نیستند !

یا علی

۲۳ مهر ۹۱، ۱۴:۳۲

پاسخ:

علیک سلام اخوی چشم انشاالله به زودی زود اجرا خواهد شد یاعلی

۱۷ مهر ۹۱ ، ۱۴:۴۶

ناشناس

نحن و نملک فداک یا رسول الله یاعلی

۱۷ مهر ۹۱، ۱۴:۴۶

پاسخ:

بابی انت و امی یا رسول الله یاعلی

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

مشکات

الله نور السموات و الارض مثل نوره کمشکوه فیها مصباح المصباح فی زجاجه الزجاجه

مشکات

« تفسیر مشکات از زبان مطهر امام صادق علیه السلام »

خدای متعال در آیه 35 سوره مبارکه نور می فرماید :
« الله نور السموات و الارض مثل نوره کمشکوه فیها مصباح المصباح فی زجاجه الزجاجه »

مشکات

نظرات (۱۰)

ادخلوها بسلام آمنین .....
مشکات ظرفی است که نور در آن جمع می شود ولی پخش نمی شود و مصباح چراغی است که نور جمع شده در مشکات را پخش می کند . یاعلی

امامت

ولایت

شمیم ولایت

استفتائات

بیانات

شهادت

سیاست

معرفی کتاب

روایت

سبک زندگی

برائت(دشمن شناسی)

معرفت

شهید مرتضی مطهری

آیت الله جوادی آملی

آیت الله مصباح یزدی

استاد معمار منتظرین

آرامش در قرآن

حکایت

الله نور السموات و الارض مثل نوره کمشکوه فیها مصباح المصباح فی زجاجه الزجاجه

« تفسیر مشکات از زبان مطهر امام صادق علیه السلام »

خدای متعال در آیه 35 سوره مبارکه نور می فرماید :« الله نور السموات و الارض مثل نوره کمشکوه فیها مصباح المصباح فی زجاجه الزجاجه »

نظرات (۱۰)

ادخلوها بسلام آمنین .....مشکات ظرفی است که نور در آن جمع می شود ولی پخش نمی شود و مصباح چراغی است که نور جمع شده در مشکات را پخش می کند . یاعلی

امامت

ولایت

شمیم ولایت

استفتائات

بیانات

شهادت

سیاست

معرفی کتاب

روایت

سبک زندگی

برائت(دشمن شناسی)

معرفت

شهید مرتضی مطهری

آیت الله جوادی آملی

آیت الله مصباح یزدی

استاد معمار منتظرین

آرامش در قرآن

حکایت

خدای متعال در آیه 35 سوره مبارکه نور می فرماید :
« الله نور السموات و الارض مثل نوره کمشکوه فیها مصباح المصباح فی زجاجه الزجاجه »

ادخلوها بسلام آمنین .....
مشکات ظرفی است که نور در آن جمع می شود ولی پخش نمی شود و مصباح چراغی است که نور جمع شده در مشکات را پخش می کند . یاعلی